In de miezer

Drie maal hetzelfde schip. Links de belofte uit de brochure voor de pensionado’s. Rechts de realiteit in het kanaal bij mij voor de deur. De rechterkiek heb ik zelf geschoten vanaf de fietsbrug, vlak boven het schip, waardoor het even leek alsof ik mee voer.

Er is iets met zo’n mislukte cruise dat me mateloos aantrekt. Dat verlaten dek. Dat kille poedelbad. Dat verregende midgetgolfveldje. En, als je goed kijkt, die ene passagier met die beginnende longontsteking. Als het maar lang genoeg miezert gaat zo’n pleziervaartuig vanzelf op een spooktanker lijken. Zou er ooit een schilderij van de Oscar Wilde gemaakt zijn? The Ship of Dorian Gray?

Het lijkt mij een enorme uitdaging om aan te monsteren als gastheer-from-hell en de passagiers de tijd van hun leven te bezorgen. Ik zie de Wilde al aanmeren bij mijn prachtwijk. Eerst fungeer ik als reisgids voor een portie ‘slumming’, daarna word ik calamiteitenbegeleider omdat de hutten bij terugkomst geplunderd blijken door landrotten. ’s Avonds speel ik olijke Isaac die zijn gasten cocktails laat proeven uit Love Boat, vervolgens werp ik me op als braakcoach om de legionellasoep in goede banen te leiden. Voor het slapen-gaan lees ik de meest aansprekende rampverhalen uit de binnenvaart voor. Steward Rein wenst u alvast een onvergetelijke reis.

Oscar Wilde
Klik op de foto om hem te vergroten