En de sneeuwschoenen

‘JE BENT DE ENIGE DIE AAN ME GEWAAGD IS!!,’ schreeuwde ze in mijn oor, om gelijk weer door te gaan met dansen zoals ze altijd danst: wild en sexy, dierlijk en sierlijk. Ik grijnsde en keek om me heen. Ze had gelijk. De dansvloer was gevuld met studentjes die net zo lullig hupten als hun ouders dat deden op de discodeuntjes van weleer: slap en veilig, gespeend van ieder greintje perversie. Dan waren wij toch van een different league. Zelfs met sneeuwschoenen aan.

We hadden elkaar die avond getroffen in het café. Per ongeluk en een beetje expres, want ooit Ons Café. Zo’n wederzien is geladen omdat de seksuele spanning ook na al die jaren niet verdwenen is. En geen onverdeeld genoegen omdat mijn ‘ex in zo’n beetje iedere opmerking het verwijt laat doorklinken dat ik nooit voor haar gekozen heb. Terwijl we toch zo hecht waren! Zestien jaar lang! Knipperlicht of niet! Misschien heeft ze gelijk. Misschien heb ik onze passie onvoldoende op waarde weten te schatten, zoals ik ook het leven nooit echt omarmd heb. En misschien had ik met haar moeten trouwen. Kinderen moeten krijgen, die dan net zo vunzig gedanst hadden als wij dat deden. Maar dat heb ik allemaal niet gedaan.

Op zo’n avond bekruipt me het gevoel dat we in het verkeerde universum zijn beland. Althans, dat ik dat ben. Zij heeft inmiddels een nieuwe liefde gevonden. Een vent waar ze op kan bouwen, zo degelijk als een Vinexwijk. Of hij aan haar gewaagd is qua dansvloer durf ik te betwijfelen, maar vreemdgaan doet ze niet, zeker niet met iemand die haar ongelukkig heeft gemaakt – hoe spannend ie ook swingt. Dus toen de Dom drie uur sloeg en we met bezwete wijnhoofden huiswaarts keerden, namen we afscheid zoals dat exen betaamt: pakkerds op wangen, het gesmak gesmoord in de bruine sneeuwblubber. Over en uit. Maar dat beeld van haar, ongeremd dansend in de bierplassen, een glimlach op d’r gezicht alsof het gesternte ook voor haar even perfect stond, betoverde me als een beeldecho van lang vervlogen tijden, opgevangen door een sterrenkijker, voor eeuwig op mijn netvlies gebrand.

De sterrenwacht
En dan uw partner voorzichtig door de lucht gooien...