A Life less Ordinary

Romantische ontvoering zonder hart

Hollywood hunkert naar vers talent. Maar niet iedere getalenteerde nieuwkomer heeft trek in Hollywood. Neem fïlmteam Danny Boyle (regisseur), Andrew McDonald (producent) en John Hodge (scenarist). Met slechts twee titels op hun CV, worden ze overspoeld met aanbiedingen.

Hun debuut ‘Shallow Grave’, een zwarte komedie over drie studenten die met een lijk en een koffer vol geld opgezadeld raken, was een filmhuishit. En het rebelse ‘Trainspotting’, eveneens een zwarte komedie waarin de euforie van heroïnegebruik onbeschaamd geromantiseerd werd, gaf de film instant cultstatus bij de grunge-jeugd (kicken!), terwijl de dynamische stijl grote indruk maakte op filmkenners en collega-cineasten.

Zo kwam het dat Boyle, McDonald en Hodge het aanbod kregen om deel vier te maken in de Alien-reeks, Hollywoods enige big budgetserie met artistieke pretentie. Ze weigerden. Ze wilden een 'eigen' productie. Inderdaad, weer een filmhuiskomedie, zij het nu romantisch in plaats van zwart: ‘A life less ordinary’.

Robert (Ewan McGregor) is een loser. Hij werkt als schoonmaker en schrijft in zijn vrije tijd een pulproman die nooit iemand zal lezen. Als hij ontslagen wordt bedreigt hij z'n steenrijke baas (lan Holm) en ontvoert hij diens verwende dochter (Cameron Diaz). Maar aan die laatste heeft de klungelige Robert zijn handen vol. Al snel blijkt het bitchje (die uit verveling Wilhelm Teil speelt met haar minnaars) meer kloten te hebben dan haar ontvoerder en wil ze samen met Robert pa een poot uit te draaien. Zo'n nobel doel schept een band en al gauw worden ze smoorverliefd.

‘A life less ordinary’ heeft dezelfde mankementen als de vorige films: overmaat aan ironie en stijlbreuk. De toon is zo tongue-in-cheek dat je de personages geen moment serieus neemt, laat staan in je hart sluit. Deze afstand was niet zo'n probleem bij de zwarte komedies, maar hier zit het de romantiek danig in de weg: het laat je koud of Diaz en McGregor elkaar krijgen.

Wat de stijlbreuken betreft: sloeg de hilariteit in ‘Trainspotting’ op driekwart opeens om in een grimmige cold turkey met dode baby's, in deze komedie slaat de lichtvoetigheid onverwachts om in drama als Diaz tijdens een bankoverval mensen een revolver tegen de slaap zet. Werkt niet.

Wat rest is de humor, het handelsmerk van het team. Maar die is onevenwichtig. Kostelijk is de telefoonscène waarin Robert haspelend Diaz' vader probeert te intimideren ("I have your asshole, daughter!") maar veel grappen zijn zo voorspelbaar dat je je in een Hollywoodkomedie waant ("Aren't you gonna rape me?" vraagt Diaz teleurgesteld als McGregor haar ontvoerd heeft. "Do you have sexual problems?").

‘Alien IV’ is inmiddels geregisseerd door collega-aanstormend-talent David 'Se7en' Fincher. Ben benieuwd of het Trainspotting-team zich ooit zal verlagen om een conventionele Hollywoodproductie pit te geven. Kunnen ze zich niet (onnodig) verschuilen achter trendy gimmicks.