Billy the Kid in een aerodynamische Kever

Wat het meest fantasierijke en diepgravende filmgenre had kunnen worden, begint steeds meer op een mestvaalt van inspiratieloze actiepulp te lijken: de science-fiction. Met klassiekers als 'Soylent Green', 'Alien', '2001' en 'Blade Runner' ver achter zich, is ze een toonbeeld van gemakzucht en low buget geworden.

Gemakzucht van de scenarist, die onder het mom van 'de schier onbegrensde technologische mogelijkheden van een denkbeeldige toekomst' zijn oppervlakkige en gebrekkige scenario probeert te camoufleren (lul maar raak, in de toekomst is alles mogelijk. En krenterigheid van de producent die, sinds het succes van Blade Runner', de toekomstige wereld steevast als een uit de hand gelopen getto presenteert, zodat hij kan volstaan met wat oude fabrieken, smerige steegjes, junkpunks, en mat-paintings voor de high-tech achtergrond. Gemakzucht en low budget. Beide aspecten vind je terug in 'Freejack' van regisseur Geoff Murphy ('YoungGuns II').

Emilio Estevez speelt de hoofdrol van dare devil-coureur die tijdens een race verongelukt. Op het moment suprême wordt hij echter 'overgebeamd' naar het jaar 2009, en wel door niemand minder dan Mick Jagger. Mick is namelijk een premiejager die op zoek is naar lichamen, die hij aan rijke oude mensen verkoopt die er hun ziel in laten transplanteren. Hij moet deze lichamen uit het verleden halen omdat de moderne mens ziek is van nucleair afval en andere rotzooi.

Emilio is dus zijn nieuwste prooi. De coureur krijgt de kans niet om van zijn beam-lag bij te komen of Mick en zijn trawanten zitten hem met laserpistolen op de hielen. Emilio besluit zijn toenmalige vriendin (Rene Russo) op te zoeken om daar onder te duiken. Maar helaas, zij is top-functionaris van het bedrijf dat deze slachtoffers ('free-jacks') uit het verleden tovert.

Freejack' is een doodordinaire actiefilm die aan de status van science-fiction appelleert door aerodynamische kevers in een achterbuurt te laten rijden en mensen naar een ander millennium te zappen. Wie verder dan dit bordkartonnen futurisme kijkt, stuit op een irritant luchtige aanpak van de technologische en filosofische implicaties, die tijdreizen en zielsverhuizing met zich meebrengen.

Regisseur Murphy en scenarist Ronald Sushett hebben geen enkele moeite genomen om dergelijke fenomenen of de gevolgen ervan op de individuen aannemelijk te maken. Ze vegeteerden liever op geheide effecten als seks, actie en geweld. Doelgroep is immers het onbezonnen 'Sportlife' publiek.

Gelukkig valt er nog wat te lachen. Tenminste: voor mensen die 'Young Guns II' grappig vonden. Murphy laat namelijk Estevez zijn Billy The Kid-imago uitgebreid recyclen, compleet met schaterlachje. Ja, en dan Mick Jagger... Mick scoort aardig als premiejager, maar dan wel omdat het hem (zichtbaar) moeite kost zijn slappe lach in te houden. Die zelfspot geeft Hopkins regelrechte volksverlakkerij. Hij speelt een cameo rolletje van een minuut of tien, en dat is natuurlijk een verspilling van zijn talent.

Rest ons de climax van 'Freejack', tevens de enige werkelijk interessante scène van de film: een kijkje in de geest van de slechterik. Met een zeer vette knipoog naar the ultimate trip van '2001: a Space Odyssee' laat de afdeling Special Effects zien wat voor fraais je tegenwoordig uit een beeldcomputer kunt stampen: kleuren, licht, tunnels, sterren... Erg spacy allemaal, maar niet voldoende om anderhalf uur verveling weg te 'beamen'.