Een bijna geslaagd Spaans amnesiemysterie

Jota (Nacho Novo) is een gedesillusioneerd popartiest. We treffen hem net op het moment dat hij zijn leven wil beëindigen door van de boulevard in de kolkende rotsbranding te springen. Erg gemotiveerd is hij echter niet, en terwijl hij staat te aarzelen knalt vlak naast hem een motorrijder over de reling het strand op. De biker, een bloedmooi meisje (Emma Suarez), heeft geen letsel opgelopen maar lijdt aan geheugenverlies. Jota is op slag verliefd en maakt van haar blanco geheugen gebruik om zichzelf als haar jarenlange partner te introduceren.

Jota neemt Lisa, zoals hij haar gedoopt heeft, op haar motor mee naar camping 'La Ardilla Roja' (De Rode Eekhoorn) waar Lisa in alle rust zichzelf opnieuw kan vinden - oftewel door Jota verder gevormd kan worden. Ze neemt alles klakkeloos van hem aan en wordt smoorverliefd op hem. In haar dromen wordt ze echter nog steeds geconfronteerd met haar vorige leven, waaronder haar agressieve echtgenoot Felix (Carmelo Gómez) die sinds haar verdwijning regelmatig een oproep over de radio doet. En als iemand van de camping haar onder hypnose brengt, wordt duidelijk dat haar geheugenverlies wellicht andere gronden heeft dan het ongeluk.

Naarmate het verhaal van 'La Ardilla Roja' vordert, krijg je steeds meer het gevoel dat er vragen onbeantwoord zullen blijven en dat de climax bijna noodzakerlijkerwijs in de openingsscène moet overgaan. Dit gevoel is geenszins onbevredigend: de gaten in de plot geven 'La Ardilla Roja' juist een charmante, mysterieuze ondertoon die op een cirkelsluiting of open einde aanstuurt.

Het is dan ook ronduit teleurstellend als er tijdens een daarvoor vanzelfsprekend moment geen eindcredits verschijnen, maar juist een lullig staartje volgt waarin van alles uitgelegd wordt en plaats wordt gemaakt voor een plakkerig happy end. Zeer frustrerend, mede omdat de vragen die wel zijn blijven liggen nu opeens gaan priemen: waarom wilde Jota zelfmoord plegen? Wat was de oorzaak van Lisa's ongeluk? En zelfs: hoe kan de motor na zo'n smak nog functioneren? Bovendien blijft nu een aantal nevengebeurtenissen, zoals een confrontatie met een macho taxichauffeur en een flirt met een lesbisch stel op de camping, pijnlijk in de lucht hangen.

Toch dwingt La Ardilla Roja respect af. Het scenario van de Spaanse regisseur Julio Medem (wiens debuut 'Vacas' onlangs in Utrecht te zien was) is namelijk zo grillig en zo intrigerend, dat je je voortdurend afvraagt wat de volgende stap zal zijn. Deze grip op de kijker wordt nog eens versterkt door een opvallend soepele, spookachtige montage die de scheidingslijn tusen realiteit, droom en herinnering op een natuurlijke manier doet vervagen. Voeg hier nog wat geslaagde grappen en lekkere seks bij en je begrijpt waarom 'La Ardilla Roja' in Cannes bekroond werd en in Rotterdam tot publieksfavoriet werd uitgeroepen.