Australisch charisma in corrupt L.A.

Los Angeles, begin jaren vijftig. Tegen het glamoureuze decor van Hollywood is de Stad der Engelen bezig te exploderen, tot metropool. Dat is te merken aan het politieapparaat: corruptie en mishandeling van verdachten zijn de orde van de dag. Rechercheur Vincennes (Kevin Spacey) organiseert samen met een roddelfotograaf (Danny De Vito) smakelijke arrestaties van filmsterren voor een extra zakcentje. Collega Bud White (Russell Crowe) slaat gangsters in elkaar om informatie uit ze te persen. En dienstklopper Ed Exley (Guy Pearce) loopt over collega's heen ter meerdere glorie van zijn carrière.

Deze drie foute cops raken verwikkeld in een moordzaak met als hoofdverdachte een rijke pooier, die hoeren plastisch laat versnijden zodat ze op filmsterren lijken. Naarmate het onderzoek vordert, krijgen de rechercheurs respect voor elkaar, en ontwikkelen ze zelfs een geweten.

‘LA. Confidential’ had alles in zich om te mislukken: de film werd geregisseerd door Curtis Hanson die twee misbaksels op zijn naam heeft staan. (‘The Hand that Rocks the Cradle’ en ‘The River Wild’); de hoofdrollen werden gespeeld door onbekende Australische acteurs (Crowe en Pearce); het scenario is gebaseerd op een roman van de onverfilmbare auteur James Ellroy, berucht om zijn gecompliceerde plots. Alles tegen zich, en nu al heeft ‘LA. Confidential’ het aura van een klassieker. Wat ging er zo goed?

Om te beginnen regisseert Curtis Hanson als een trein. Hij smijt de talloze verhaallijnen, waar wel vijf films uit gemolken hadden kunnen worden, zo hard in ons gezicht dat we vergeten hoe vaak we niet meer kunnen volgen wie wat waarom doet. Hanson stileert deze orkaanmontage met de perverse sfeer van authentiek Hollywood, met als resultaat een uitermate rauwe film noir. Ook het acteerwerk is smullen geblazen. Danny de Vito zorgt voor hilarisch commentaar met zijn rioolblad Hush Hush, Kevin Spacey is briljant als glamourcop die meer oog heeft voor fotogenieke camerastandpunten dan voor onrecht (Spacey's inspiratie was Dean Martin!).

Maar de kroon spant Russell Crowe. Filmfans herkennen hem als het vriendje van Sharon Stone in ‘The Quick and the Dead’, maar in ‘L.A. Confidential’ herkent niemand hem terug: hij beukt door de intriges heen ais een getergde stier die niet weet of hij mensen moet redden of doodslaan. Crowe's charismatische acteerwerk maakt van Bud White de fascinerendste anti-held van het decennium, een verademing na meisjesposterposeurs als Pitt of Reeves.

Zwakke punten? Zeker. De film is te ingewikkeld en naarmate de plot vordert, dringen genre-cliché's zich op, tot en met een banale shoot-out in de finale. Maar over een productie als LA. Confidential ga je niet zeiken. "I felt gratitude for the superb execution", zei auteur James Ellroy in Cannes waar de film de show stal. Een schrijver die geniet van de verfilming van zijn geesteskind, dat is geen zeldzaamheid. Dat is een unicum.