Zakkenvullen met onuitputtelijke woordgrap

Een acteur is pas filmster als hij regelmatig gepersifleerd wordt. En een filmster is pas icoon als iedere filmfreak hem kan persifleren. Zo mag Robert de Niro's spiegelmonoloog uit Taxi Driver "You talkin' to me!?" gezien worden als de numero uno van de Top 10 Movie Impersonations. Als je dié niet onder de knie hebt kun je beter soaps gaan kijken.

Zo'n persiflage is echter geen onverdeeld compliment. Hij kan duiden op een gimmick van de acteur. Of erger nog: op een beperkt acteerscala. De Niro een one trick pony!? Blasfemie! zou men vroeger geroepen hebben, toen hij in Mean Streets, Raging Bull en Casino nog een gat in het doek brandde. Maar de afgelopen 15 jaar heeft Bob geen indruk meer weten te maken. Zijn fans beginnen zich af te vragen of de kameleon in hem is afgestorven. En het grote publiek kan zich niet eens meer herinneren waarom deze grijze muis ooit beroemd was. Schrijnend was zijn optreden bij Letterman om Little Fockers te promoten: Bob straalde zo'n desinteresse uit dat collega Dustin Hoffman het woord voor hem moest voeren. Wat een onprofessionele frustraat.

Exit De Niro? Da's wat kort door de bocht. Zijn lange reeks ongeïnspireerde mainstreamers toont eerder aan dat hij om kleingeld verlegen zit dan dat hij niet meer kan acteren. Exemplarisch is Meet The Parents, een comedy franchise over een neurotische huisvader (Ben Stiller) die op de huid gezeten wordt door zijn paranoïde schoonvader annex gepensioneerd CIA-spion (De Niro). Opbrengst: 166 miljoen dollar. Sequel Meet The Fockers: 280 miljoen. You talking to me!? Maar of het ook een derde keer nog lukt om de zakken te vullen...

Met de familie Focker gaat het in ieder geval goed. Het huwelijk is niet spetterend maar oké. De tweeling groet als kool. En verpleger Greg is manager geworden in zijn ziekenhuis. Als hij door een bloedmooie vertegenwoordigster benaderd wordt om lezingen te geven over een potentiepil, krijgt hij een flinke egoboost. Maar schoonvader Jack vermoedt dat die babe meer dan alleen Gregs carrière stimuleert. Juist nu hij hem tot GodFocker wil benoemen, tot alpha van zijn genealogische lijn! Greg ondertussen begint zich, met schoonvaders CIA-adem in de nek, als een ware pater familias te gedragen. Daar blijkt hij geen natural in. Terwijl Gregs maat Kevin (Owen Wilson), een boeddhistische ecomiljonair, de show steelt bij gezin en schoonouders. Is híj niet de ware GodFocker?

What's in a name. Eigenlijk teert de trilogie op één ijzersterke troef: de familienaam Fockers. Een ontzettend flauwe running gag die maar niet ongrappig wil worden. Iedere keer als de personages doodserieus 'Focker' zeggen of als er een 'Mom Focker' op de display van een mobieltje verschijnt, wordt er een grijns bij je afgedwongen.

Tegen wil en dank, want de grappen zijn niet onaardig maar worden allemaal wel erg uit-ge-speld, zowel in tekst als in beeld als in de regie van Paul Weitz. En voor een echte familiefilm kan Little Fockers ook niet doorgaan, want de typetjes zijn allemaal met seks bezig. Schoonpapa gebruikt het potentiemiddel te gretig en moet een spuit in zijn chronische stijve krijgen om weer te ontspannen. Gregs vader Dustin Hoffman sublimeert zijn late life crisispotentie met geile tangolessen. En moeder Barbra Streisand oreert enthousiast over het seksleven van haar zoon in haar televisieshow.

Little Fockers lijkt gemaakt voor Fockers die eenmaal per jaar naar de bios gaan. Die niet weten wat De Niro, Stiller, Hoffman en bijrolspelers Harvey Keitel en Laura Dern allemaal op hun cinematografische kerfstok hebben. En die gezegend zijn met een lage lachdrempel. De vraag is wel of die doelgroep begrijpt waarom 'Fockers' een grappige naam is.

De Nirofans evenwel wachten op deel vier: Fock the Fockers!, een underground sequel waarin schoonpapa Jack vermomd als taxichauffeur huishoudt in dit bolwerk van family values. De box office zal vermoedelijk wat tegenvallen en op een Academy Award maakt ie weinig kans wegens excessief geweld, maar straks kunnen we wel weer vol overtuiging voor de spiegel oefenen.

Little Fockers
You lookin' at me!?'