3D Freaks met 2D karakters

Dreamworks heeft haar eerste driedimensionale animatiefilm, ‘Monsters vs Aliens’, met veel bombarie uitgebracht. Er zou sprake zijn van een doorbraak in 3D techniek! Nou is het concept van 3D natuurlijk niet nieuw, maar de film is wel een primeur in de zin dat hij met 3D techniek is opgenomen, in plaats van achteraf naar 3D omgezet.

De vraag bij zo’n technische ontwikkeling is of het om een gimmick gaat of om een daadwerkelijke versterking van de beeldtaal. Zo had de Tyrannosaurus in ‘Jurassic Park’ zijn huiveringwekkende présence onmiskenbaar te danken aan de computer animatie, maar de driedimensionaal bijtende haai in ‘Jaws 3D’ maakte de film er niet minder saai om. Bij Dreamworks lijkt de 3D zelfs een blok aan het been.

‘Monsters vs Aliens’ draait om beroemde monsters uit de filmgeschiedenis. Allereerst hippe meid Susan die zo groot is geworden dat ze zich Ginormica noemt (knipoog naar ‘Attack of the 50 Foot Woman’). Dr. Cockroach, een kruising tussen geniale geleerde en kakkerlak (knipoog naar ‘The Fly’). The Missing Link, een slingeraapachtige vis (knipoog naar ‘The Creature from the Black Lagoon’). Bicarbonate Ostylezene Benzoate, oftewel Bob, een gel-achtige lolbroek (knipoog naar ‘The Blob’). En Insectosaurus, een uit de kluiten gewassen autistische reuzenmot (knipoog naar ‘Godzilla’).

De monsters zijn door generaal Monger (knipoog naar Dr. Strangelove) in een geheime loods ondergebracht. Als een megalomane alien de aarde wil veroveren zet de generaal het zooitje ongeregeld in om de planeet te redden.

‘Monsters vs Aliens’ (regie: Rob Letterman en Conrad Vernon) is zowel in 2D als in 3D te zien. Het maakt niet uit welke versie je kiest, want verhaal en personages zijn zo plat als een dubbeltje. Debet hieraan is met name de dramatische opbouw. Of liever gezegd: het gebrek hieraan.

De film is nauwelijks begonnen of je wordt belaagd met de duizelingwekkende actie. Zo’n start verwacht je bij een game of een Aziatische knokfilm, in deze big budget productie voelt het als noodzakelijk kwaad om de 3D te legitimeren. En nee, niemand zal opzij duiken als Insectosaurus de zaal invliegt, zoals de eerste bioscoopgangers dat deden bij beelden van een aansnellende trein.

Ook aan de personages zelf is onvoldoende zorg besteed. Hun dialogen zijn grappig en flitsend en zitten vol inside jokes, maar deze stand-up comedy-toon werkt niet omdat de tragiek van de monsters – ze zijn allen freaks – nauwelijks aan bod komt. Je kunt niet van ze houden, dus ook niet om ze lachen. Sterker nog, ze lijken gebaseerd op hun merchandize klonen; ontworpen om te verkopen.

En dan de doelgroep. Dreamworks aast op de status van familiefilm: knuffelmonstertjes voor de allerkleinsten, flitsende actie voor gamende pubers, ons-kent-ons grappen voor de studenten en knipogen naar klassiekers voor rijpe cinefielen. Maar krachtige ingrediënten maken nog geen smakelijke maaltijd. ‘Monsters vs Aliens’ proeft als een mix van poffertjes, Wokkels, tapas en 30 jaar oude cognac. Ook driedimensionaal moeilijk te verteren.

Monsters vs aliens
Monsters op de bres voor merchandizing