Schaamteloze kopie

We mopperen nogal eens op de Duitse televisie omdat ze speelfilms nasynchroniseert, maar Hollywood is veel erger. Daar presteren ze het om buitenlandse successen opnieuw op te nemen met Amerikaanse sterren. Een enkele keer nodigt Hollywood de buitenlandse cineast uit om het karwei zelf te klaren. Denk aan George Sluizer die van ‘Spoorloos’ ‘The Vanishing’ maakte.

Ook de Deense regisseur Ole Bornedal kon de verleiding van een Hollywoodcarrière niet weerstaan. In 1995 brak hij nationale bioscooprecords met ‘Nattevagten’, een speelse B-thriller over een nachtwaker in een mortuarium. Toen ‘Nattevagten’ geselecteerd werd voor de Week van de Pers op het Cannes Film festival en bovendien vertoond werd op het Sundance Film Festival rook Hollywood een potentieel kassucces en werd Bornedal gevraagd voor een remake.

Student Martin (Ewan McGregor) heeft een bijbaantje als nachtwaker in een mortuarium. Op papier lijkt het een luizenbaantje, maar al gauw merkt hij dat het niet echt relaxed studeren is tussen de lijken. Zeker niet als er regelmatig een verse wordt binnengebracht. Er is namelijk een seriemoordenaar actief die zijn slachtoffers na de moord verkracht. Politieman Cray (Nick Nolte) heeft geen enkel spoor, maar Martin heeft zo zijn vermoedens: de dokter van het ziekenhuis doet wel erg cynisch over de lijken. En waarom laat vriend James (Josh Brolin) een hoertje voor dood spelen tijdens de seks? Toch is het uiteindelijk Martin zelf die hoofdverdachte wordt.

Van een creatief dier als een filmregisseur zou je toch verwachten dat hij allergisch is voor herhaling. Daar is bij Bornedal niets van te merken: hij heeft van 'Nightwatch' een schaamteloze kopie gemaakt. Dezelfde personages, dezelfde grappen en erger nog: dezelfde plot en dader. Dus iedereen die 'Nattevagten' gezien heeft zal zich doodvervelen.

Daarbij komt dat het verhaal zijn filmhuissfeer kwijt is geraakt als gevolg van het Hollywoodbudget, waardoor Bornedals tekortkomingen een stuk minder charmant overkomen. Vooral het overmatig gebruik van suspense geluidseffecten stoort, evenals het oprekken van overbodige scènes die de kijker op een dwaalspoor moeten brengen.

Verder is de casting allesbehalve inspirerend: een kleurloze McGregor, een karikaturale Brad Dourif als creepy dokter, een weer erg Nick Nolterige Nick Nolte. Wat rest is Bornedals talent om onze kinderangsten te raken. Ook als je ‘Nattevagten’ gezien hebt zal je 'em weer knijpen als de alarmbel in het mortuarium rinkelt (is er een lijk tot leven gekomen?!). Had Bornedal maar wat meer lef. Dan had hij bij deze remake voor een andere dader gekozen. En zo alle Nattevagten-fans op het verkeerde been gezet.