Savages

De Zippo van de Godmother

War = bad for business, zo luidt een gulden regel binnen de maffia. Afrekeningen tussen bendes trekken aandacht van media en politie, moeten dus zoveel mogelijk gemeden worden. Dit pragmatisme is als the voice of reason vergeleken bij de modus operandi van de Mexicaanse drugkartels: 50.000 doden binnen 8 jaar, met onthoofding-door-kettingzaag als PR. De strijd om route en territorium heeft daar niet geleid tot organised crime, maar tot anarchie annex burgeroorlog. Bad for business.

Lange tijd was deze genocide de Amerikanen een worst. Zolang hun rich kids de coke maar op tijd kregen en de kartels netjes aan de andere kant van het hek bleven. Echter, nu de territoria in Mexico opraken, besluiten de druglords aldaar steeds vaker tot expansie richting VS. The kartels are coming! Ook de filmindustrie heeft neus gekregen van deze dreiging, maar is huiverig haar vingers te branden aan het excessieve geweld. Want laten we wel wezen, een machinegweer leegschieten kijkt éffe wat lekkerder boven je popcorn dan seriële onthoofding. That’s unamerican! Gelukkig is er altijd nog Oliver Stone (JFK, Nixon, Natural Born Killers). Koning van de Controverse, visionair filmrebel. Tenminste, zo ziet hij zichzelf graag. Wij zien hem vooral als über-B-filmer met tunnelvisie. Voor Savages zaagt hij zijn planken extra dik. Met kettingzaag.

Chon (Taylor Kitsch) en Ben (Aaron Taylor-Johnson) verschillen als dag en nacht. Chon is Navy Seal met littekens uit Afghanistan en Irak, Ben werkt aan een betere wereld met ecoprojecten in Afrika. Deze tegenpolen zijn vrienden voor het leven en delen een Californische babe (Blake Lively), die hen de liefde en ‘t thuis schenkt dat ze in hun jeugd hebben moeten missen. Daarnaast hebben ze een joint venture als high-tech hennepkwekers. De netste gangsters van de staat, met als specialisatie medisch cannabisgebruik. De zaken gaan zo goed dat een Mexicaans kartel met hen in zee wil. Daar voelen ze weinig voor. Tot hun babe ontvoerd wordt. En de spics met onthoofding dreigen. Chon mobiliseert zijn vriendjes uit het leger en bindt samen met Ben de strijd aan met Goliath. Brains over muscle! Maar kun je wel oorlog voeren zonder je handen vuil te maken?

In de opmaat van Savages zien we ‘amateur’-flitsen van doodsbange sloebers en een kettingzaag, een paar scènes later gevolgd door rollende hoofden. De executie zelf blijft ons bespaard. Geen platte splatter voor Stone! Dat maakt de film niet minder authentiek, zal hij ongetwijfeld zelf vinden, want de kartelbaas is wél een vrouw. En Mexicaanse kartels onderscheiden zich niet alleen qua modus operandi van de traditionele maffia, maar ook met een opkomend matriarchaat: weduwen van druglords, die zich genoodzaakt zien ’s mans rol over te nemen. Deze godmothers bewijzen dat bloedlust unisex is. Niet dat de mater familias in Savages haar handen vuil maakt - daar is Salma Hayek te lekker voor.

En Hayek is niet de enige eye candy. We worden verwend met California girls, luxe villa’s aan het strand, elektrische muscle cars op de boulevard, seks met zonnebrandolie. Dit alles opgeserveerd met surfmuziek, dromerige flanger gitaar en dramatische violen. Lekkerrr. Verder erg veel geblow, want softdrugs zijn cool en goed tegen kanker, lijkt Stone’s boodschap. Hoe gewaagd! Veel meer heeft ie echter niet te zeggen. De dialogen zijn prut (voice-over: “Ben’s guiding philosophy is basically buddhist: don’t fuck with people. Chon’s philosophy is basically baddist: don’t fuck with us.”). De personages zijn plat. De helden saai. We moeten het hebben van John Travolta-zonder-haarstukje en een – zoals altijd – ultrafysieke Benicio Del Toro. Verder is er natuurlijk Stone’s visuele handtekening: uitstekend camerawerk (met knipoog naar Sergio Leone), strakke actie en nog strakkere montage. Het lijkt wijlen Tony Scott wel.

Maar Stone zou Stone niet zijn als hij ons niet ook een lesje ethiek zou willen leren. Dat doet ie door de Jezus-achtige Ben voor een duivels dilemma te plaatsen: óf zijn babe laten onthoofden óf een schurk in de fik steken. Dan voelt Ben de Zippo in zijn zak branden. There’s no such thing as an innocent gangster! hoor je visionair Stone roepen. Had ie dat niet met een fatsoenlijke mitrailleursalvo kunnen onderstrepen?

Don't call me babe