Texas Killing Fields

Oestrogeen en grote ballen

Het is geen kinnesinne om als vrouwelijk regisseur door te breken in Hollywood. Slechts 8% van de cineasten draait daar op oestrogeen. Als er over de oorzaak van deze ongelijkheid gespeculeerd wordt krijgen de seksistische studiobazen steevast de zwarte piet toegespeeld, terwijl Hollywood toch meer gefixeerd is op geld dan op vooroordelen.

Interessanter zijn de vrouwen die niet zeuren maar knokken. Zij hebben twee opties om door te breken. Om te beginnen mannelijke films maken. Kathryn Bigelow kaapte als eerste female producer/director twee Oscars weg met bermbomhit The Hurt Locker. Dat uitgerekend een vrouw dit macho universum durfde uit te diepen getuigde van grote kloten. De tweede optie is wat minder maakbaar: geboren worden als dochter van een beroemd regisseur. Sofia Coppola wist mede dankzij de expertise + centen + macht van pa Francis zich een art-niche eigen te maken met fraaie lege films over fraaie lege mensen. Sofia weet hoe je leeg trendy kunt maken.

Zo eens in de 10.000 jaar komt het voor dat een vrouw mannelijke films wil maken én dochter is van Michael Mann, geestelijk vader van eighties tv-hit Miami Vice en regisseur van crimehit Heat. Deze Amy Mann (niet te verwarren met muzikante Aimee Mann) heeft op de set van Heat ervaring opgedaan als second unit director en mocht er ook een making of draaien. Nu wil ze doorbreken met een eigen thriller, veelbelovend getiteld Texas Killing Fields. Gebaseerd op - uiteraard zo bloedig mogelijke - feiten.

Bij 'killing fields' denken we automatisch aan Cambodja, maar deze velden liggen dus in het zuiden van de Verenigde Staten. Het gaat om een gebied vol dooie bomen, jankende coyotes en lichtgeïrriteerde ratelslangen. Een paar eeuwen terug is hier een Indianenvolk bijeen gedreven en tot kannibalisme gedwongen. Geen wonder dus dat de lokale bevolking er niet graag picknickt. Uitzondering is een seriemoordenaar die een stukje privacy wel kan waarderen. Zijn doelgroep bestaat uit jonge vrouwen zoals Little Anne Sliger (Chloë Grace Moretz), een bloem die verpietert in haar white trash familie. Ze is tevens mascotte van de uit New York afkomstige politieman Brian Heigh (Jeffrey Dean Morgan), die echter druk druk is met het jagen op de serial killer. Totdat ook zijn mascotte verdwijnt.

Regisseur Danny Boyle was de eerste gegadigde voor verfilming van de gelijknamige bestseller. Boyle bedankte uiteindelijk omdat hij de roman "too dark" achtte om kans te maken bij de studio's. Dat donkere moet Mann juist aangetrokken hebben want ze probeert iedere scène een broeierige ondertoon te geven. Zweetoksels, ingevallen amfetaminewangen, doorgerotte veranda's, automatische geweren en natuurlijk die typisch zuidelijke incest. Hoor hierbij een spookachtige slide guitar met flanger effect en je begrijpt waarom wapenclub NRA zo populair is in deze contreien.

Nou is vader Mann expert op het gebied van sfeerbouwen (Miami Vice dreef op Armani, Ferrari en Jan Hammers synthesisers), maar de man wist op gezette tijden ook met spanning & actie voor een catharsis te zorgen. Daar schort het aan bij zijn dochters film. Het wordt maar niet spannend. Er gebeurt te weinig. Da's deels te wijten aan de vlakke personages die weliswaar elkaar hevig zwetend wegkijken, maar niet tot leven komen. Vooral rechercheur Brian Heigh had met zijn grootstedelijke maar diepgelovige en waargebeurde achtergrond (portret van de paus op zijn bureau) een gaatje in het doek kunnen branden. Enige rol met ballen is die van een lokale agente (Jessica Chastain) die foute arrestanten een lel verkoopt. Maar haar rolletje is beperkt tot enkele minuten, om plaats te maken voor obligate pychopaten met prison tattoos en muscle cars. Die dus weer opvallend weinig doen.

Met Texas Killing Fields heeft Amy Mann een Sofia Coppola gemaakt terwijl ze juist een Kathryn Bigelow had moeten doen. Het is een mooie lege film over lelijke lege mensen geworden, in plaats van een mooie lege film met grote kloten. Amy had moeten bedanken voor het scenario omdat het "too boring" is. En in de leer moeten gaan bij Bigelow om te begrijpen waarom haar vader zo succesvol is.

We gaan er maar weer eens vroeg in vanavond