Klassieke man eater voor huisvrouwen

Florian Henckel von Donnersmarck heet de beste man. Als je 't met zo'n naam in Hollywood wilt maken is een pseudoniem een logische eerste stap. Denk aan Issur Danielovitch, die veel beroemder is geworden als Kirk Douglas. Maar dat heeft deze beginnende Duitse regisseur niet nodig. Zijn debuut was namelijk filmhuishit Das Leben der Anderen, een romantisch drama over een Stasi-spion die mee gaat leven met de subversieve auteur die hij afluistert. Das Leben der Anderen had een sobere uitstraling maar was in dramatisch opzicht behoorlijk gladjes en clichématig. Een ideale mix voor het Amerikaanse arthousepubliek dus, dat inderdaad in grote getale kwam opdraven. Dat leverde de film een Oscar voor Best Foreign Language Film of the Year op. En Von Donnersmarck instant naamsbekendheid.

Hollywood, altijd azend op naïef talent, rolde de rode loper uit voor deze Florian Whatshisname. Ironisch genoeg niet om een remake van Das Leben der Anderen te maken, maar van de relatief onbekende Franse thriller Anthony Zimmer. Er werd een nieuwe titel verzonnen om het jatwerk te verdoezelen en 100 miljoen op tafel gelegd om A-list sterren te ronselen. En jawel, Von Donnersmarck liet zich verleiden. Heeft ie geweten ook. De productie was een puinhoop, de film een flop. Maar dat laatste is tevens te wijten aan de marketing - een Angelina-vehikel voor... huisvrouwen!?

Elise (Angelina Jolie) is een sjieke dame die met geld sjoemelt. Veel geld. Ze wordt door Scotland Yard gezocht wegens miljoenenfraude. Maar The Yard schaduwt haar vooral om d'r vriend te arresteren, een financieel genie van wie ze het vak geleerd heeft. Als ze doorkrijgt dat ze achtervolgd wordt vlucht ze de trein in. Naar Venetië, om haar lover te ontmoeten. Onderweg papt ze aan met een nietsvermoedende reiziger (Johnny Depp). Die verliefd op haar wordt. Niet verstandig, want in Venetië krijgen ze behalve politie ook gangsters achter hun vodden.

Een vrouwelijk publiek, daar mikten de marketeers van The Tourist op volgens de geruchten. De film werd uitgebreid in tv-pulp als Oprah en ontbijtshows geplugd. Een onbegrijpelijke focus, want The Tourist lijkt vooral gemaakt voor kinderen.

Zo is de toon eerder The Pink Panther dan North By Northwest. Stuntelende politiemannen, stuntelende schurken, stuntelende held. De erotiek komt niet verder dan reebruine blikken. Het geweld is, afgezien van een detonerende wurgpartij en een zeldzaam fraaie shoot out, niet erger dan in Sesamstraat.

Daarbij zullen vooral kinderen kunnen lachen om de bubblegumdialogen (ober: "Bon giorno!" Depp: "Bon Jovi") of zich vergapen aan de Europe-in-24-hours impressies van Venetië. Het zal hen ook niet opvallen hoezeer Johnny Depp heeft ingeboet qua good looks. Met zijn pafferige kop, iele baardje en grasmaaimachinecoupe moet hij het nu volledig hebben van de vaudevillemimiek waar hij al zoveel films mee heeft ondermijnd.

Last but not least: geen kind zal origineel Anthony Zimmer gezien hebben. Dat is qua grime, camerawerk en casting misschien niet zo gelikt als de remake, maar wel een stuk minder nadrukkelijk, met meer ruimte voor romantische magie. Een subtiliteit waar in The Tourist geen plaats voor is.

Wat het volwassen publiek rest is Angelina Jolie. Deze chronisch onderschatte, kinky actrice beschikt over een schoonheid die schreeuwt om klassiek Hollywood. We zien hier slechts een flits van, als zij Depp even zoent en wij even Lauren Bacall proeven. Maar man eater Jolie is nu eenmaal geen role model voor de doelgroep. De gemiddelde Amerikaanse huisvrouw ziet liever een Sandra Bullock, die haar overspelige man dumpt om bij Oprah haar zelfredzaamheid te etaleren.

Toch zal niet Jolie de schuld krijgen van deze peperdure flop. De zwarte piet gaat naar de regisseur met die rare naam. Tijd voor een pseudoniem? Nee, juist niet. Als Florian Henckel von Donnersmarck straks onder eigen naam zijn wonden wil likken met een low budget remake van Das Leben der Anderen, gooien ze misschien nog wat in zijn pet.

The Tourist
Has been en klassieker