Leven in een televisieserie

Als filmrecensent word je geacht cruciale informatie achter te houden. Bijvoorbeeld de identiteit van de moordenaar in een whodunnit of een onverwachte wending zoals in 'The Crying Game'. Bij een film als 'The Truman Show' is echter iedere regel informatie al te veel omdat alles draait om één enkel, zeer origineel maar ook zeer simpel idee. Dus als u de trailer nog niet gezien heeft (de producenten waren zo stom om hier alles in te verklappen) doet u er goed aan geen woord verder te lezen.

Truman Burbank (Jim Carrey) is een normale man die een normaal leven leidt. Een onwaarschijnlijk normaal leven. Hij woont in een nette drugsvrije buurt, is getrouwd met een nette seksloze verpleegster en heeft een nette kabbelende baan in het verzekeringswezen. Trumans leven is zo perfect als in een jaren '50 propagandafilmpje.

Toch gebeuren er rare dingen. Een schijnwerper die uit de hemel valt, een regenbuitje dat alleen op Trumans hoofd terecht komt... En waarom rijden steeds dezelfde auto's langs zijn huis? Truman begint te vermoeden dat iedereen in zijn leven een toneelstuk opvoert. Alsof hij de hoofdrol speelt in een televisie-serie.

De eerste informatie die maanden geleden over ‘The Truman Show’ doorsijpelde was beperkt tot: 'Man komt erachter dat hij personage is in TV-serie'. Dat klonk fascinerend - zoiets als 'James Bond ontdekt dat hij door Ian Flemming verzonnen is'. Helaas bleek het personage in de film een 'echt' mens die door een TV-studio is geadopteerd en die middels verborgen camera's wordt geëxploiteerd. Geen abstracte mind twister dus, hoogstens een ongebruikelijke Hollywoodkomedie over paranoia en het 'everybody-is-a-star-syndroom', met een knipoog naar kleinburgerlijkheid.

Waarom 'The Truman Show' uiteindelijk niet echt werkt is de weifelende toon. Het concept is ronduit absurd, maar regisseur Weir probeert het krampachtig uit te werken tot een bijna realistische moraalschets. Zonder te overtuigen: dat Truman 35 jaar slaapwandelt is te verhapstukken, dat hij in een fake stad woont vol fake mensen en vijfduizend verborgen camera's ook nog, maar dat zelfs de oceaan en de hemel onderdeel zijn van een enorme studio is niet meer geloofwaardig. En als Truman eindelijk de uitgang van de studio gevonden heeft, is niet alleen de televisieshow maar ook de film als een kaassoufflé in elkaar gezakt. Zonde.