De dronkemansfantasie van een cult-acteur

Om supersterren het gevoel te geven dat ze meer zijn dan marionetten mogen ze van de studio's af en toe zelf een film regisseren. Arnold Schwarzenegger, Burt Reynolds en Tom Cruise hebben allemaal wel eens een poging gewaagd. Meestal gaat het om scenario's van televisiefilms waar je weinig aan kunt verknallen.

Interessanter zijn de regiedebuten van acteurs die gedreven worden door artistieke ambities. Robert de Niro verraste met gangsterfilm 'A Bronx Tale', die uitblonk in acteursregie en sfeer. Wel werd De Niro bijna ontslagen vanwege zijn perfectionistische en dus tijdrovende werkwijze.

Steve Buscemi, bekend als de eeuwige schlemiel in zo'n beetje iedere recente cultfilm (van 'Living in Oblivion' tot 'Reservoir Dogs'), is een stuk relaxter te werk gegaan. Zijn debuut 'Trees Lounge' is een kleine, plotloze film over een barfly.

Tommy (Buscemi zelf) heeft geen baan en geen vriendin. Hij doodt de tijd in de Trees Lounge, een buurtcafé in een New Yorkse buitenwijk. Ooit had hij een baantje als monteur bij zijn broer in de garage, maar toen hij 1500 dollar uit de kas 'leende' werd hij ontslagen. Zijn zwangere vriendin verliet hem om samen te gaan wonen met Tommy's broer.

Tommy probeert zijn zorgen nu weg te drinken en meisjes te versieren met flauwe bargeintjes. Soms snuift hij wat coke met een andere barfly, soms gaat hij zijn broer treiteren door voor de garage te lanterfanten. Als Tommy's oom een hartinfarct krijgt besluit hij diens baantje als ijscoman over te nemen. Onderweg pikt hij het jongere zusje van zijn ex op, dat een oogje op hem heeft. Van het een komt het ander, en als ze een avondje niet thuiskomt krijgt Tommy haar vader achter zijn vodden.

Erg voorspelbaar, maar bij deze recensie toch even een verwijzing naar de Bukowski-verfilming ‘Barfly’. Mickey Rourke speelde hierin de rol van zijn leven als zatlap die liever het leven wegspoelde dan aan de ratrace mee te doen. Zeer overtuigend. Verschil met Buscemi's Tommy is dat Rourke's Bukowski een straatvechter en schrijver was ­ een dynamische persoonlijkheid die dronk uit levensovertuiging, niet uit verveling. Tommy is te slap om een film te dragen. Hij klooit maar wat aan, drinkt zijn drankje, flirt zijn meisje, pest zijn broertje.

Dat maakt 'Trees Lounge' op z'n best sfeervol en geestig (Buscemi liet zich inspireren door het werk van John Cassavetes), op z'n slechtst voorspelbaar en nietszeggend, terend op gelikte hits als 'Smoke' en 'Blue in the Face' waarin alledaagsheid tot brakens toe geromantiseerd wordt. Buscemi baseerde het scenario op een fantasie hoe zijn leven eruit had gezien als hij niet was gaan acteren. Misschien dat een werkelijk autobiografisch verhaal interessanter was geweest: hoe een schlemielig mannetje uitgroeit tot Amerika's populairste cult-acteur.