Moraal in schaapskleren

Puberproblematiek is een dankbaar onderwerp voor de filmindustrie. Ontluikende geilheid, acné, ouderlijk onbegrip, drank, drugs... Zat onderwerpen om een smeuïg drama over te maken. Maar wordt dit soort films eigenlijk wel voor pubers gemaakt? Of vooral voor ouders? Het genre is namelijk dichtgesmeerd met een vette, ouderlijke moraal. In de trant van: 'Je kunt niet eeuwig jong blijven / het leven bestaat niet alleen uit disco's, neuken en drugs / er komt een tijd van verantwoordelijkheid en berusting.'

Regisseur John Hughes is gespecialiseerd in jongerenproblematiek. Met feilloze intuïtie en veel gevoel voor humor kopieert hij hun frustraties, hun dromen en hun hormonale drang tot rebellie. Hughes' filmpubers zijn levensecht - het lijkt wel of hij zelf ooit puber is geweest.

Maar film is bedrog. En ook John Hughes is een charlatan, of beter gezegd: een moralist in schaapskleren. Hughes' films staan net zo goed bol van gemummificeerde pedagogiek en onderscheiden zich uitsluitend door het raffinement waarmee de moraal in het verhaal is verweven. In 'Uncle Buck' pakt Hughes het wel erg intelligent aan. Hij vermomt de autoriteit namelijk als een volwassen puber: oom Buck.

Buck (John Candy) doet al 35 jaar precies waar 'ie zin in heeft. Achter de vrouwen aan, op paarden gokken, aan de zuip. Kortom: een levensgenieter. Maar als Buck een week op zijn neefje en nichtjes moet passen, wordt er een zwaar beroep gedaan op zij rudimentaire verantwoordelijkheidsgevoel.

Want nichtje Tia, de oudste, is vijftien jaar. Puber dus. En in dit geval een hardcore puber. Chagrijnig tot op het bot, allergisch voor autoriteit en verslaafd aan feestjes. Alles wat tussen haar en haar wereldje kom moet het veld ruimen. Ook oom Buck dus.

Maar Buck zit niet bij de pakken neer. Als Tia tijdens een uit de hand gelopen feest onbedoeld haar maagdelijkheid dreigt te verliezen en subtiele vermaningen niet voldoende zij om haar tot 'rede' te brenger grijpt hij resoluut in. Zo wordt de familie-eer alsnog gered. En komt Tia tot inkeer.

John Hughes levert degelijk werk af. 'Uncle Buck' is een geslaagde generatiekloof-komedie met goede grappen, scherpe dialogen en verrukkelijk acteerwerk van zwaargewicht John Candy. Maar dan die boodschap. Aan het eind. Als Tia berouwvol inziet dat seks vóór het huwelijk (of seks überhaupt?) linke soep is krijg je al last van klotsend maagzuur, maar als zelfs bon vivant Buck settle neigingen krijgt wordt een sanitaire stop noodzakelijk.