Wil de ware Rocky nú opstaan

Zeuren over clichés in genrefilms, da's zoiets als klagen over een drumsolo op een Deep Purpleplaat. Juist standaardingrediënten bepalen het succes van een formule, hoe banaal soms ook. Geen film noir zonder doorrookte voice-over, geen horror slasher zonder gedecimeerde prom queen, geen spaghettiwestern zonder ongeschoren shoot-out.

Het komt voor dat een genrefilm een eigen subgenre vormt omdat de clichés zo goed uitwerkt zijn dat ze ijkpunten worden. Boksfilm Rocky bijvoorbeeld werd blauwdruk voor honderden knokfilms. Ingrediënten: Een maatschappelijke underdog die kampioen uitdaagt. Een vriendin die geweld verafschuwt maar mannie toch door dik en dun steunt. Een trainer die de underdog streng doch rechtvaardig afbeult. Een tegenstander die zo massief en bloeddorstig oogt dat de underdog kansloos lijkt. En natuurlijk een gevecht waarbij de underdog eerst 11 ronden moet incasseren voordat hij op karakter wint. Dankzij Rocky werden dichtgeslagen ogen synoniem aan doorzettingsvermogen.

Een paar honderd Rocky's later zijn deze pijlers wat weggegezakt. Begrijpelijk, want genrefilmers zijn er doorgaans niet op uit nieuw leven te blazen in het genre maar om het zo gemakzuchtig mogelijk uit te buiten. 36 jaar heeft het moeten duren voordat we weer verwend worden met een knokklassieker. En dat is Warrior toch echt. Twee Rocky's voor de prijs van één.

Tommy (Tom Hardy) is terug uit Irak. Ongeschonden, maar met de ziel onder de arm. Hij klopt aan bij zijn vader. Tegen wil en dank, want Paddy was vroeger een gewelddadig alcoholist die zijn gezin terroriseerde. Maar pa was ook een begenadigd trainer van mixed martial arts-atleten. En Tommy wil weer geld verdienen als kooivechter, zodat hij de vrouw van een gesneuvelde kameraad kan steunen. Zonder dat ze het van elkaar weten is ook Tommy's broer Brendan (Joel Edgerton) aan het trainen. Uit nood, want met zijn lerarenloontje kan hij niet voorkomen dat zijn gezin op de keien wordt gezet. De broers treffen elkaar op een tournooi met een prijzenpot van 5 miljoen. Maar het is geen huggen geblazen. Wederzijdse verwijten overschaduwen gemeenschappelijk verdriet. Tijd om die negatieve energie er eens uit te vechten.

Uh-oh, denken we als Nick Nolte's kop in beeld verschijnt. De casting van zo'n has-been die zijn carrière heeft weggezopen, da's doorgaans een indicatie voor een gemakzuchtige genrefilm. En laten we wel wezen, Warrior barst van de Rocky-clichés, van de underdog die niet serieus genomen wordt als vechter, tot het liefje dat zijn deelname bijna vetoot tot en met de Koude Oorlogreus die de broers tot pulp wil slaan. En het miezerige Pittsburgh lijkt als twee druppels op Balboa´s Philadelphia.

Maar Warrior wijkt vooral af van Rocky. Al was het alleen maar doordat die kooigevechten het ´nobele´ imago van boksen missen. Sterker nog, het is goed opletten wat nu eigenlijk moreel verantwoord is. Hoe lang mag je doorbeuken op iemands hersenstam? Is natrappen not done of juist cool? Als iemand de pijp uitgaat heeft ie dan ook automatisch verloren? De sportverslaggever moet zich in bochten wringen om ons voor te lichten zonder al te expliciet te worden.

Warrior is ook nieuw omdat er sprake is van een familiedrama met twee Rocky's. Dat maakt het verhaal complex en vooral onvoorspelbaar: met wie moet je meeleven (lees: meeknokken) vanuit je bioscoopstoel? Een absolute mindfuck voor de gemiddelde knokfilmverslaafde. Maar Warrior is ook geen straight-to-downloadfilm. Daar is ie veel te goed voor gefilmd én geschreven door Gavin O'Connor. Niet alleen de bloedstollende vechtscènes, maar vooral de uitzichtloze couleur locale, vastgelegd in ruige docu-stijl vol close-ups. Tel daarbij opvallend naturel acteerwerk met een aangrijpend delirium van Nolte. En in hoeveel Rockyfilms heeft een trainer een hang up met luisterboeken?

Maar wat Warrior tot een klassieker maakt is de manier waarop de charismatische Tom Hardy na iedere gewonnen gevecht direct de kooi uitstormt, ongeïnteresseerd in glorie of vechtsportmores of peptalk. Dit is geen sporter, dit is een krijger. En hij hoeft er niet eens zijn ogen voor dicht te laten slaan.

Warrior
Rocky versus Rocky