Wrong Bet

Dolby-dreunen en krokodilletranen

Het valt niet mee om ongegeneerd van knokfilms te genieten; geweld in speelfilms roept namelijk tegengestelde emoties op: genot, schaamte en afkeer. Ga haar na, een stevige knokpartij vol dolby-dreunen en varkensbloed krikt ons adrenaline-peil aanvankelijk lekker op, maar zodra we ons van zo'n primitieve kick bewust worden, schamen we ons dood en voelen we ons verplicht om de film als verwerpelijke pulp af te doen. Jammer, want er valt heel wat te genieten bij een goed gefilmde vechtpartij.

Natuurlijk zijn de makers van knokfilms zich dondersgoed bewust van deze lage schaamte-drempel. Zij zweren dan ook bij dramatische glijmiddelen die identificatie met de held stimuleren. Dan kunnen we onze schuldgevoelens wat makkellijker wegmoffelen. Zo heeft de held doorgaans een vreedzaam karakter. In feite is hij een potentiële huisvader die met tegenzin mensen in elkaar slaat. Verantwoordelijkheidsgevoel en wraak zijn zijn drijfveren.

De vijand daarentegen is een laffe, leugenachtige sadist, die iedere morele code aan zijn laars lapt en uitsluitend met rake klappen gestopt kan worden. Hij heeft maar één drijfveer: lust. Als de pro- en antagonist volgens deze blauwdruk worden geschapen, kan de held er ongelimiteerd op los beuken. Gegarandeerd legitiem.

In de nieuwste film met kickboksfenomeen Jean Claude Vandamme, 'Wrong Bet' (regie: Sheldon Lettich), vinden we deze blauwdruk terug. Het magere verhaaltje is uit Vandamme’s eigen duim afkomstig en draait om een gedeserteerde legionair, die dik centen verdient met illegale kickbokswedstrijden. Niet voor de kick, nee, maar om de vrouw en dochter van zijn vermoorde broer uit de schulden te halen.

Geen problemen met identificatie dus. Vandamme’s tegenstanders zijn zonder uitzondering psychopaten. Narcistische staatvechters met scheef hangende voorhoofden en overmatig okselhaar. Tuig, dat om een pak rammel vraagt. Geen problemen met Vandamme’s geweld dus. En dat is wel nodig ook, want er wordt flink wat afgerost in de film.

Wat de rest van het verhaal betreft, die lijkt op een breed uitgesmeerde 'Rocky': onrecht, verdriet, zelfvertrouwen en een hartverwarmend op-leven-en-dood-gevecht. 'Wrong Bet' is knokpulp, maar zeker geen low budget: de film ziet er verzorgd uit, met redelijk acteerwerk en geestig Bargoens. Maar 'Wrong Bet' moet het natuurlijk vooral van de geweldscènes hebben. Die zijn uiterst vakkundig gemonteerd en met name de geluidsmixage zorgt voor de nodige sensatie (wist u dat ribben in stereo konden breken?). Larger than life.

Is de knokfilm dan eindelijk volwassen geworden? Nee, zover zijn we nog niet. De film verzuipt te vaak in een poel van krokodilletranen die tegenwicht moet bieden aan de brei van geweld. Heel vermoeiend. Het wordt zolangzamerhand tijd voor een frisse knokfilm, waarin schedels eindelijk eens ingeslagen kunnen worden zonder dat er meteen snottebellen in het rond spatten.